OPIS: nienowotworowy gruczołowaty rozrost stercza, który może doprowadzić do utrudnienia odpływu moczu z pęcherza moczowego.

Uwarunkowania genetyczne: mogą brać udział czynniki genetyczne.

Częstość występowania:

• powszechnie spotykana zmiana patologiczna u starszych mężczyzn,
• brak zdecydowanych dowodów dotyczących predyspozycji rasowych.

Wiek: 

• rzadko spotykana u mężczyzn poniżej 40 roku życia,
• występuje u 50% mężczyzn powyżej 50, u 80% mężczyzn powyżej 70 roku życia.

Płeć: mężczyźni.

OBJAWY: 

• objawy utrudnionego odpływu: spowodowane oporami mechanicznymi lub/i dekompensacją mięśnia wypieracza:
  • zmniejszona siła lub średnica strumienia moczu,
  • przerywane oddawanie moczu,
  • wykapywanie moczu po mikcji,
  • wrażenie niecałkowitego opróżnienia pęcherza,
  • nietrzymanie z przepełnienia,
  • niemożność zatrzymania strumienia moczu,
  • zatrzymanie moczu;
• objawy podrażnienia: wywołane przez niecałkowite opróżnienie pęcherza i/lub niestabilność mięśnia wypieracza:
  • częste oddawanie moczu,
  • oddawanie moczu w nocy,
  • parcie na mocz,
  • nietrzymanie moczu z powodu parć;
• inne objawy:
  • intensywny krwiomocz,
  • słaby strumień moczu,
  • rozrost pęcherza (> 150 ml),
  • zwiększone zaleganie moczu (> 100 ml),
  • powiększenie gruczołu krokowego (prawidłowo - 20 g - wielkość orzecha włoskiego),
  • objawy kliniczne wskazujące na niewydolność nerek spowodowaną utrudnionym odpływem moczu (obrzęki, bladość i świąd skóry, krwawe wybroczyny, niedożywienie itp.).

TRYB LECZENIA: 

• wymagane leczenie szpitalne lub ambulatoryjne, zależnie od leczenia chirurgicznego lub farmakologicznego; hospitalizacja wynika również z konieczności leczenia zaburzeń gospodarki wodnej i elektrolitowej spowodowanych przewlekłą niewydolnością nerek na tle utrudnionego odpływu.

LECZENIE OGÓLNE: 

• unikanie dużych ilości płynów podawanych doustnie lub dożylnie,
• unikanie długich okresów bez oddania moczu.

AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: bez ograniczeń.

DIETA: unikanie alkoholu i kawy oraz ostro przyprawionych potraw.

PRZEBIEG I ROKOWANIA: 

• objawy zmniejszają się lub stabilizują u 70-80% pacjentów; 20-30% wymaga leczenia z powodu pogorszenia się objawów,
• 11-33% mężczyzn ma ukrytego raka stercza.