Choroby
  • Indeks chorób
  • Podejście statyst.
  • Katalog firm




  •  
    Strona główna Wyślij do nas list... home_mail.jpg
    Choroba
    Dyskopatia lędźwiowa

    OPIS: bóle umiejscowione w okolicy lędźwiowej są często konsekwencją choroby krążka międzykręgowego, sąsiednich więzadeł, mięśni i układu szkieletowego; z czasem zmiany postępują, doprowadzając do zwyrodnienia krążka międzykręgowego, przepukliny jądra miażdżystego oraz zmian wytwórczych w obrębie kręgów i stawów międzykręgowych z następczym zwężeniem kanału kręgowego;rodzaj postępowania leczniczego uzależnia się od klinicznego stanu pacjenta; często rozróżnienie zmian związanych z normalnym procesem starzenia i patologią okazuje się bardzo trudne;

    • bóle niekorzeniowe lędźwiowo-krzyżowe (ostre lub przewlekłe) umiejscowione w okolicy przykręgosłupowej: są wywołane uszkodzeniem krążka międzykręgowego i tkanek miękkich,
    • bóle korzeniowe lędźwiowo-krzyżowe (ostre lub przewlekłe): bóle neuralgiczne umiejscowione głównie w obrębie pośladków, okolicy stawu biodrowego i kończynie dolnej; mogą im towarzyszyć objawy niedowładu mięśni, parestezje lub zniesienie odruchów ścięgnistych;
    • u młodszych pacjentów źródłem bólu jest zwykle mechaniczny ucisk lub chemiczne podrażnienie korzenia rdzeniowego,
    • zwężenie kanału kręgowego jest na ogół podłożem bólów korzeniowych u osób powyżej 55 roku życia.

    Częstość występowania:

    • jedna z najczęstszych dolegliwości u dorosłych, zmuszająca do szukania pomocy u lekarza; pod względem częstości występowania jest drugą (po zakażeniach górnych dróg oddechowych) przyczyną okresowej niezdolności do pracy,
    • przeciętnie 60-90% populacji uskarża się okresowo na bóle krzyża (w ciągu 1 roku około 5%); u 1% pacjentów z ostrymi bólami krzyża występują objawy korzeniowe,
    • 95% dyskopatii jest umiejscowionych na poziomie kręgów lędźwiowych,
    • w niewielkim procencie przypadków (2%) przyczyną dolegliwości bólowych okolicy lędźwiowej są zakażenia, nowotwory lub zapalenia stawów kręgosłupa (spondyloartropatie).

    Wiek: 25-45 lat, pierwszy incydent bólowy w 3 i 4 dekadzie życia, rzadko przed 20 rokiem życia i po 65 roku życia.

    Płeć: występuje jednakowo często u obu płci.

    OBJAWY: 

    • ból o różnym charakterze i nasileniu; najczęściej tępy, zaczynający się w okolicy lędźwiowej, promieniujący wzdłuż kończyny do okolic kolana,
    • ból może promieniować (zwykle jednostronnie) wzdłuż korzenia rdzeniowego,
    • ból krzyża zmniejsza się w nocy; pozostawanie w łóżku zazwyczaj (przynajmniej czasowo) zmniejsza dolegliwości,
    • ból nasila się podczas chodzenia,
    • objawy ogólne nie występują,
    • rwie kulszowej nie zawsze towarzyszy ból umiejscowiony w okolicy lędźwiowej,
    • częste są parestezje, drętwienia i zaburzenia czucia w kończynach,
    • rzadko pojawia się niedowład określonych grup mięśni,
    • przepuklina jądra miażdżystego następuje najczęściej w kierunku tylno-bocznym i powoduje ucisk korzeni rdzeniowych z typowym dla danego korzenia promieniowaniem bólu,
    • w części przypadków występuje skrzywienie kręgosłupa w kierunku chorej strony lub w przeciwnym (w zależności od umiejscowienia przepukliny),
    • zazwyczaj stwierdza się wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych.

    PRZYCZYNY: 

    • przebyty uraz,
    • częste podnoszenie ciężarów powyżej 10 kg, szczególnie gdy podczas tej czynności kończyny górne są wyciągnięte do przodu, kończyny dolne wyprostowane w stawach kolanowych, a tułów skręcony,
    • wibracja, np. kierowanie pojazdami mechanicznymi.

    CZYNNIKI RYZYKA: 

    • fizjologiczny proces starzenia się po 20 roku życia,
    • palenie papierosów,
    • wąski kanał kręgowy,
    • stres, wzmożone napięcie mięśni,
    • otyłość,
    • osteoporoza.

    TRYB LECZENIA: w większości przypadków ambulatoryjny; hospitalizacja w przypadkach ciężkich i tych, które wymagają leczenia operacyjnego.

    LECZENIE OGÓLNE: 

    • wyjściowo: 2-7 dni reżim łóżkowy (kąpiele dozwolone), miejscowe nagrzewania, wyciąg miedniczny, leki uspokajające, fizykoterapia (poprawa w 90% przypadków),
    • po tym okresie ostrożne uruchamianie pacjenta z podparciem w linii środkowej; stopniowa rezygnacja z podparcia w ciągu następnych kilku tygodni,
    • w przewlekłych zespołach bólowych o charakterze niekorzeniowym: gimnastyka lecznicza, ewentualnie aerobik, ale bez ćwiczeń narażających kręgosłup na wstrząsy; korzystnie działają zabiegi manualne i fizykoterapia,
    • przezskórna stymulacja nerwów obwodowych: korzystny, ale krótkotrwały efekt terapeutyczny,
    • akupunktura daje dobre wyniki.

    POSTĘPOWANIE CHIRURGICZNE: 

    • dostępne metody:
      • standardowe usunięcie krążka międzykręgowego - wszystkie techniki usunięcia krążka międzykręgowego dają porównywalne wyniki,
      • mikrochirurgiczne usunięcie krążka międzykręgowego,
      • technika przezskórnego usuwania wypadniętego krążka międzykręgowego - stosunkowo nowa metoda, przeciwwskazana w przypadku zwężenia kanału kręgowego i w razie sekwestracji fragmentów jądra miażdżystego,
      • rozpuszczenie krążka międzykręgowego za pomocą iniekcji enzymu;
    • bezwzględne wskazania do operacyjnego usunięcia krążka międzykręgowego:
      • postępujące pomimo leczenia zachowawczego ubytkowe objawy neurologiczne;
    • względne wskazania do operacyjnego usunięcia krążka międzykręgowego:
      • bardzo silne dolegliwości bólowe,
      • liczne, nawracające incydenty zapalenia korzonków,
      • czynnościowe skrzywienie kręgosłupa o bardzo dużym nasileniu,
      • przewlekły ból wynikający z zaburzeń czynnościowych - pacjenci ci zazwyczaj początkowo reagują bardzo dobrze na zabieg operacyjny, ale długofalowe wyniki leczenia nie wykazują istotnych różnic w porównaniu z grupą pacjentów leczonych zachowawczo,
      • zespół ubytkowych objawów neurologicznych o przebiegu stacjonarnym - nie ma istotnej różnicy między efektem leczenia operacyjnego i zachowawczego w odniesieniu do niedowładów i zaburzeń czucia.

    AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: 

    • po ustąpieniu dolegliwości bólowych (7-10 dni) zaleca się krótkie spacery, początkowo 4 x dziennie, stopniowo wydłużane w miarę wzrostu tolerancji,
    • powrót do pracy jak najszybszy, ale zaleca się unikanie czynności wysokiego ryzyka, np. dźwigania ciężarów, kontaktu z wibracją, palenia papierosów.

    DIETA: normalizacja masy ciała.

    INFORMACJA DLA CHOREGO: prawidłowa postawa, odpowiednia mechanika ciała, gimnastyka lecznicza, w niektórych przypadkach fizykoterapia.

      

    ZAPOBIEGANIE: 

    • odpowiednia modyfikacja zajęć wykonywanych w pracy, aby maksymalnie zostało zmniejszone narażenie na działanie znanych czynników ryzyka,
    • w niektórych zawodach dobór pracowników na podstawie badania ich wydolności fizycznej,
    • unikanie palenia papierosów.

    PRZEBIEG CHOROBY I ROKOWANIE: 

    • ostry zespół bólowy lędźwiowo-krzyżowy (90%) z bólami korzonkowymi lub bez nich (60-80%) zazwyczaj ustępuje w wyniku leczenia zachowawczego,
    • przewlekły ból lędźwiowo-krzyżowy o charakterze niekorzeniowym - większość pacjentów dobrze reaguje na takie metody leczenia zachowawczego jak: zabiegi manualne, gimnastyka, zmniejszenie masy ciała, zalecenie nieobciążania kręgosłupa,
    • przewlekły zespół korzeniowy - w razie odpowiedniego doboru pacjentów korzystne efekty leczenia operacyjnego mniej więcej w 80% przypadków.



    W naszym serwisie wykorzystujemy pliki cookies w celach reklamowych, statystycznych i do personalizacji stron. Możesz wyłączyć używanie plików cookies w przeglądarce internetowej jednak może to uniemożliwić poprawne działanie witryny.

    Niniejszy serwis nie ma charakteru konsultacyjnego. Nie zastępuje porady lekarskiej. Autorzy, konsultanci i wydawcy serwisu nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za błędy czy konsekwencje wynikające z zastosowania informacji dostępnych w tym serwisie.