OPIS: mechaniczny ból krzyża rozpoznaje się na zasadzie eliminacji; jest to najczęściej objaw związany ze zmianami w obrębie kręgosłupa spowodowanymi jego starzeniem się, ustępujący samoistnie, odpowiadający na leczenie zachowawcze obejmujące wypoczynek i środki przeciwbólowe; chorzy zwykle skarżą się na ból występujący z tyłu "w linii paska"; niekiedy ból promieniuje do pośladków i/lub tylnej powierzchni ud; dolegliwości te często są wynikiem napięć mechanicznych powstających podczas wykonywania codziennych czynności z udziałem dolnego odcinka kręgosłupa; w większości przypadków choroba ma przebieg krótkotrwały i kończy się całkowitym wyleczeniem; głównym zadaniem lekarza jest wykluczenie innych, poważnych przyczyn dolegliwości; należy pamiętać, że ból dolnego odcinka kręgosłupa jest objawem, a nie chorobą, a przyczyna dolegliwości bólowych często znajduje się poza kręgosłupem.

Wiek: choroba występuje między 25 a 45 rokiem życia.

Płeć: chorują zarówno kobiety, jak i mężczyźni (w równym stopniu).

OBJAWY: 

• wywiad:
  • początek bólów w okolicy krzyżowej pojawia się nagle w wyniku urazu lub stopniowo w ciągu 24 h,
  • dolegliwości o różnym nasileniu umiejscowione w linii "przebiegu paska" (typowe obustronne występowanie dolegliwości),
  • chory niekiedy podaje, że ból promieniuje do okolicy pośladków i/lub tylnej powierzchni ud,
  • ból nasilający się przy ruchu tułowia, podczas siadania, stania, podnoszenia się, zginania, skręcania tułowia,
  • w obrębie okolicy krzyżowej występuje największe nasilenie dolegliwości bólowych, natomiast mniej zaznaczone są one w obrębie ud,
  • ból ustępuje podczas spoczynku,
  • czynność jelit i pęcherza jest zachowana.

PRZYCZYNY: naturalny proces starzenia się układu mięśniowo-szkieletowego zwiększa możliwość wystąpienia ostrych objawów.

CZYNNIKI RYZYKA: 

• wiek,
• ruch,
• palenie papierosów,
• otyłość,
• stosowanie urządzeń wywołujących ruchy wibracyjne (np. kierowanie pojazdami mechanicznymi),
• siedzący tryb życia,
• uwarunkowania psychospołeczne.

TRYB LECZENIA: większość chorych wymaga opieki lekarskiej w ramach poradni.

LECZENIE OGÓLNE: 

• w początkowym okresie wskazane jest leżenie w łóżku (2-3 dni),
• stosowanie leków przeciwbólowych o krótkim okresie działania,
• zaleca się podawanie niesterydowych leków przeciwzapalnych przez 10 dni, później tylko w razie wystąpienia dolegliwości,
• przez 10 dni stosowanie leków zmniejszających napięcie mięśniowe,
• fizykoterapia,
• zabiegi manualne.

AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: ograniczenie aktywności ruchowej przez 3-6 tygodni.