przejściowa utrata przytomności charakteryzująca się brakiem reakcji na bodźce zewnętrzne, utratą napięcia mięśniowego i samoistnym powrotem świadomości.
PRZYCZYNY:
- ze strony serca: zwężenie drogi odpływu:
- stenoza aortalna,
- kardiomiopatia przerostowa,
- zator płucny.
- zaburzenia rytmu serca:
- częstoskurcz komorowy,
- niedomoga węzła zatokowego,
- blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia.
- pozasercowe:
- omdlenie wazowagalne (defekacja, mikcja, kaszel),
- podciśnienie ortostatyczne,
- wywołane przez leki,
- drgawki,
- zespół zatoki szyjnej,
- psychogenne.
CZYNNIKI RYZYKA:
- choroba serca,
- przyjmowanie następujących leków:
- hipotensyjnych,
- wazodylatatorów (łącznie z antagonistami kanałów wapniowych, inhibitorami ACE i nitratami),
- pochodnych fenotiazyn,
- przeciwdepresyjnych,
- przeciwarytmicznych,
- diuretyków.
TRYB LECZENIA:
- pacjenci chorzy na serce powinni być hospitalizowani,
- pacjenci w podeszłym wieku, u których uprzednio nie rozpoznawano choroby serca, powinni być przyjęci do szpitala, jeśli istnieje podejrzenie, że omdlenie może być pochodzenia sercowego,
- pacjenci, u których nie stwierdza się choroby serca, zwłaszcza młodsi (poniżej 60 roku życia), mogą być bezpiecznie diagnozowani w trybie ambulatoryjnym.
LECZENIE OGÓLNE: nie ma szczególnych zasad swoistego postępowania.
AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: pełna aktywność, jeżeli nie ma choroby serca.
ZAPOBIEGANIE: unikać czynników zagrożenia.
PRZEBIEG CHOROBY I ROKOWANIE:
- skumulowana śmiertelność dwuletnia:
- niska (2-5%) - u pacjentów poniżej 60 roku życia z niekardialną lub nieznaną przyczyną omdleń,
- średnia (20%) - u chorych starszych (powyżej 60 roku życia) z niekardialną lub nieznaną przyczyną omdleń,
- wysoka (32-38%) - u chorych z omdleniami wywołanymi chorobą serca.
