OPIS: zwyrodnieniowa choroba mózgu charakteryzująca się postępującym uszkodzeniem mózgu i otępieniem; zwykle pojawiająca się po 65 roku życia; rozpoznanie ustala się na podstawie kryteriów klinicznych, po wykluczeniu chorób poddających się leczeniu o podobnych objawach; przebieg choroby postępujący, przewlekły.

Uwarunkowania genetyczne: obciążony wywiad rodzinny w 50% przypadków; defekt chromosomów.

Częstość występowania : 4 miliony przypadków na 350 milionów ludzi; 40% z nich zostało dotkniętych po 85 roku życia.

Wiek: 50-90 lat.

Płeć: choroba występuje częściej (nieznacznie) u kobiet.

OBJAWY: 

• zaburzenia orientacji przestrzennej,
• agnozja,
• nie pamięta zdarzeń, nazwy przedmiotów itd.,
• brak odczuwania przyjemności,
• lęk,
• konfabulacje,
• złudzenia,
• otępienie,
• depresja,
• zaburzenia myślenia abstrakcyjnego,
• spadek funkcji intelektualnych,
• utrata zainteresowań,
• zaburzenia wykonywania zajęć,
• zmiana osobowości,
• postępujące pogorszenie funkcji poznawczych,
• utrata pamięci świeżej,
• niepokój ruchowy,
• zaburzenia snu,
• unikanie kontaktów społecznych,
• utrata masy ciała.

CZYNNIKI RYZYKA: 

• podeszły wiek,
• uraz głowy,
• niski poziom wykształcenia,
• zespół Downa,
• obciążony wywiad rodzinny.

TRYB LECZENIA: ambulatoryjny, oddział opieki dziennej, dom opieki (jeśli konieczny).

LECZENIE OGÓLNE: 

• wspierające (motywacja, dodawanie otuchy),
• optymalne leczenie schorzeń towarzyszących,
• ćwiczenia celem zmniejszenia niepokoju ruchowego,
• terapia zajęciowa,
• muzykoterapia,
• ciągła stymulacja poznawcza (wpływa na zwolnienie postępu choroby),
• ocena otoczenia pod kątem ochrony i bezpieczeństwa pacjenta,
• wzięcie pod uwagę ośrodków opieki dziennej,
• ocena potrzeb współmałżonka/opiekuna,
• rozważanie możliwości umieszczenia chorego w domu opieki,
• skierowanie do:
  • pielęgniarki środowiskowej,
  • pracownika socjalnego,
  • fizykoterapeuty,
  • terapeuty prowadzącego terapię zajęciową,
  • prawnika,
  • grup wspierających,
  • specjalnej alzheimerowskiej grupy opieki.

AKTYWNOŚĆ ŻYCIOWA: każdego stopnia w miarę możliwości.

DIETA: bez specjalnych zaleceń.

POWIKŁANIA: 

• zachowania: wrogość, pobudzenie, błądzenie, brak współpracy,
• metaboliczne: infekcje, odwodnienie, toksyczność leków, niedożywienie,
• inne: upadki, stany gorszego samopoczucia,
• wyczerpanie rodziny i opiekuna opieką nad chorym,
• depresja pojawia się u 1/3 pacjentów,
• samobójstwa: we wczesnych stadiach, szczególnie przy współistnieniu depresji.

PRZEBIEG CHOROBY I ROKOWANIE: złe, niepomyślne; okres przeżycia 2-20 lat; średni okres przeżycia 8-10 lat.